Tanık oldum sesinize

Dayanamadı kalbim ağırlığa

Kapadım gözlerimi size

Yüreğimi yokladım

Baktım ki yok yerinde

Sanırım bastığınız kaldırımları arıyor

Sanırım ayak izlerinizde huzur buluyor

Alıştı kalabalıklar içinde ayakkabı darbelerine

Kalıntılarınız uğruna heykel gibi nöbette

Zaten özü kalmadı ezile ezile

Hırpalanmaktan hayat tarafından

Tavandaki ipten onu alıkoyan

Dalmak,sizinle kurduğu hayallere

Tanık oldum sesinize

Uykularım kaçtı

Gözlerimi yokladım

Baktım ki ıslaklar iyice

Yaşlarım sığmaz oldu senelere

Yaşlarım sığmaz oldu gündüzlere

Fayda vermiyor boş odaların tavafı

Ya da inmek zihnimin derinlerine

Her odamın penceresi açılıyor size

Gözlerimin gördüğü her zerre

Sanki hüküm giymiş isminize

Her köşede duruyorlar resminizle

Tanık oldum sesinize

Yok etti insanlığımı

Yüreğimi yokladım

Baktım ki yok yerinde

Hemen dikilmiş kapınız önüne

Göz kapaklarını bile indirmeye korkar halde

Öyle ki gülüşlerinize köle

Ruhunuzundan uzak esintilerde

Karada bir balık gibi çırpınıyor

Bütün özgürlüğü sanki sizde

Kurduğu cümleler sanki çehrenize

Tanık oldum sesinize

İstedim çıkmak intikala ebediyete

Benliğimi yokladım

Baktım ki yok yerinde

Ve günden güne erimekte

Yalnızlığı yüzüne vuran yellere inat

Soğuk duşlarda kendiyle yüzleşmekte

Vücudunun toprağı iflas etti

Ruhunun çiçeği ölmekte

Çare bir çift kelimenizde

Çare bir tebessümünüzde

Sessiz mi kalacaksınız?

Susuz mu bırakacaksınız?

BÜNYAMİN AKGÖL